argument
De lacaniaanse psychoanalyse zet in op wat SINGULIER is. Een analyse viseert immers wat het individu niet deelt met een ander, wat elke categorie overstijgt en met niets anders vergelijkbaar is.
Maar … waaruit bestaat die singulariteit dan?
Deze vraag wordt zowel op deze studiedag, als in het volgende nummer van via LACAN, het Nederlandstalige tijdschrift van de New Lacanian School, behandeld. Dit nummer zal tijdens de studiedag door hoofdredacteur Joost Demuynck voorgesteld worden.
Freud stelde dat de analyticus tijdens elke sessie dient te vergeten wat hij voordien gehoord heeft. De casus moet, opnieuw en opnieuw en opnieuw, gesproken, geschreven en uitgevonden worden. Tot op een bepaald … singulier punt?
Hanteren analytici dan geen categorieën? Toch wel. Enerzijds is er datgene wat bekend staat als ‘de psychische structuren’, zoals de alledaagse psychosen. Anderzijds is er die ene, dwarse, lacaniaanse dimensie van het reële, die in een steeds mislukkende ontmoeting met het symbolische en het imaginaire, een singulier symptoom oplevert.
Deze studiedag focust op hoe we SINGULARITEIT kunnen begrijpen, hoe het ons werk in de praktijk – privé-praktijk of instelling – richting geeft en hoe het in verhouding staat ten aanzien van de hedendaagse cultuur en politiek.
Deze studiedag richt zich op iedereen die werkzaam is in de geestelijke gezondheidszorg of interesse heeft in psychoanalyse.